Gördüğüm rüyanın etkisindeyim.Paylaşmazsam çatlarım gibi bi'şey.
Biz eski,kırık dökük ama ortasında derince havuzumsu yer olan fabrika benzeri bir yerdeyiz.Biz dediğim ben,Tuğrul,Vega'dan bir eleman daha -Deniz yok- ve O.Ben sürekli Tuğrul'a ve elemana "Deniz gelecek mi?Bakın ben onun için geldim,n'olur çağırın,adilik yapmayın,sever o beni." diyorum ama tınlayan yok beni.Kabus gibi.Sonra O etrafımda dolaşmaya başlıyor.Havuzumsunun kenarındayız.Birden bana sırtımdan sarılıyor.Birlikte havuzun içine düşüyoruz,dibe batıyoruz.Gariplik şurda ki havuzun dibinde kum var ve ben sırtımı kuma çarpıyorum ama arkada O'nun olması lazımken bir de bakıyorum ki O bana önümden sarılmış gülümsüyor.Kulağıma:"Sıra sende kurtar bakalım bizi" diye fısıldıyor.Ben yine onu sırtıma alıyorum ve bütün gücümle ordan çıkmaya çalışıyorum.Aklımda tek bi'şey var "O'nun hayatı bana bağlı,O yaşamalı!"Daha sonra zor da olsa kurtuluyoruz.Birdenbire kuruyoruz ve O hiç bi'şey olmamış gibi davranıyor.Ben hala Tuğrul'a ve elemana Deniz'i soruyorum.Bütün ihtişamıyla asansörden Deniz çıkıyor.Yaklaşıyor.Ağlıyorum.O galiba beni sadece rüyalarımda seviyor...
