Çemberimde Gül Oya...Benim için bir "dizi" olarak başladı,bir dost gibi devam etti ve bir hayat dersi gibi son bulmak üzere...İlk bölümünden itibaren sımsıkı sarılmıştım.Benim için bir dizi değildi sanki onlar hep özlediklerim,tanımasam da çok sevdiklerimdi.Sanki onlardan biriydim.Konaklarının olduğu sokakta oturuyordum hatta komşu bile sayılabilirdik.Onlar ekrana yansıyan yüzlerdi,ben kendi karanlığında yaşayan biriydim.Ekrana yansıyan her manzarada,her karede,kulağıma gelen her seste,sözcükte hep o çok özlediğim şeyleri buldum ben.Evet onlarla aynı dönemde yaşamış,tam tarihini bilmesem de bir vakitler ölmüş ve 87 yılında bir başka insan olarak geri dönmüşüm ben dünyaya.Böyle olduğuna inanıyorum.Beni mutlu eden şeye inanıyorum.Ben artık mutluluğu inandığım şeylerde arıyorum.İnsana aptal muamelesi yapan yarışmalar,cılkı çıkmış diziler,halkı kendine esir etmiş magazin programları arasında bir kardelen gibiydi benim için.Kendi halinde,kendi kitlesini etkiledi ve solmak üzere...Dilerdim benimle birlikte büyüsün Ercan.Feriha'nın ilkokula başladığı zamanları da görebileyim.Ama öyle olamadı işte.Bir bir tamamlanmaya başladı yap-boz.Parçalar yerine oturmaya devam edecek.Son parça yerine otuduğunda ne halde olurum bilmiyorum.Şu an gözlerim şiş.Biriktirdiklerimi boşaltma isteğimden miydi yoksa gerektiği için miydi bilmiyorum ama çok ağladım.Akıttığım her damlaya içimdeki zehiri kattım.Nefretten,kıskançlıktan,anlayışsızlıktan kurtulmaya çalıştım.İnsan olmak amacındayım.Aynı yaşa geldiğimizde karşıdaki apartmanda oturan 80'lik dede gibi 20 yaşındaki "delikanlı"lara ana avrat küfür etmek istemiyorum.İçinde bulunduğum çağı sevmiyorum.Sadece tüketme peşinde olan nesli de sevmiyorum.Biraz olsun kafası çalışan,duyarlı,insan gibi insanlarla yaşamak istiyorum hayatım boyunca...Şu haldeyken bile kendi dünyamı yarattım sayılır.Hayatımı yaşanılır kılan tüm ayrıntıları birleştiriyorum ben de yavaş yavaş.Çemberimi daraltıyorum.Çember daralsın ki insanlar birlikte yaşamayı öğrensin,paylaşmayı öğrensin,sevgiyi öğrensin,konuşmayı,gülmeyi,birlikte ağlamayı,karşı durabilmeyi,yaralarını sarabilmeyi öğrensin.Çember daralsın ki gözümü açtığımda bir önceki hayatımda olabileyim.
Evet şimdi ki hayatımdan memnun değilim,ama geçmiş günlerimi bana hatırlattığı için Çemberimde Gül Oya'da emeği olan herkese teşekkür ederim.
