Sabah yine Mtlda'yla buluşmak üzere yola çıktık. Kahvaltı yapalım diye Simit Sarayı'na gittik. Bir kız "hişt pişt" falan diyor bana "yaşasın terskose sen misin" diyecek kesin diye arkamı döndüm; meğer mtldaymış. Neyse bu şoku çabuk atlattım. Karnımızı doyurduk yola koyulduk. Yolda trafiğe yeni çıkmış veletler gibi tek sıra halinde yürüdük. Bir yandan da Tutku'ya telefon sormayı ihmal etmedik ve sonunda ona uygun olmasa da bi telefon alabildik. Fransız Sokağı'na vardığımızda her zaman olduğu gibi benim yine ağzım açık kaldı. Neden olduğunu bilmiyorum ama orayı çok seviyorum. Etrafa baka baka Tophane'ye indik. Parma'da çay içtik.
Sonra Nuray bize insanın içini ısıtan bi teklif yaptı; Ortaköy'de kumpir ve boğaz turu... Dayanamadık, gittik. Ne de iyi ettik. Hayatımda yediğim en güzel kumpirdi ve içtiğim en güzel çaydı oradaki. İstanbul'da olduğuma inanamadığım, en büyülendiğim, en hayran kaldığım dakikalardı. İstanbul'a tekrar tekrar aşık oldum. Bol bol fotoğraf çektim. Ara sıra gözlerim doldu, yüzümü çevirdim, yaşlarımı içime akıttım. O güzelliği bozmaya kimsenin hakkı yoktu; zamandan başka... Gün böyle bitmedi Nuray bizi bir de Emirgan'a götürdü. Denize düşmeyi göze alıp kendimi kıyıya attım. Ayaklarımı suya salladım. -çocuklar gibi şendim demek istiyorum burada, çok büyümüşüm gibi- Her şey için teşekkür ediyorum bir de herkese. Sonra Taksim'e döndük bizi uğurlamaya Leon geldi. Tıpkı şu an gözümün önüne gelen son Taksim görüntüsü gibi İstanbul; kalabalık, yer yer karanlık, bazen aydınlık hüzünle karışık yağlıboya bir mutluluk tablosuydu. Renkler daha fazla karışmadan vedalaştık. En kısa zamanda görüşmek üzere, hoşça kallaştık. Söylemeden edemeyeceğim İstanbul'u daha şimdiden çok özledim, seni de.
not: fotoğrafımı çalmayın, küserim.
***
Bu derginin Mayıs sayısında ilk yazım çıkacak. Bundan sonra her ay yazacağım. Yavaş yavaş bulaşıyorum dergi/gazete sayfalarına. Devamını merakla bekliyorum. Sezonu açıyoruz herkesi bekleriz.
