Sürekli yağmur yağıyor. Hiç durmuyor sanki. Perdeyi ne zaman aralasam camda kayan damlaları görüyorum. Hava hep karanlık sanki hep gece gibi. Bu hüzün, bu ıslaklık, bu kasvet bana tek bir şeyi hatırlatıyor; sonbaharı. Yerde yapraklar yok belki, çoktan çürüyüp toprak oldular hepsi. Ama bu hava iyiye işaret değil. Her damla içimi eritiyor sanki. Kalbim şekerden yapılmış gibi, ıslandıkça eriyor, eridikçe kayboluyor.
//
Bir çocuk var dışarıda, gizlenmeye çalışıyor saçak altlarına. Korkma demek istiyorum O'na. Bırak yağsın yağmur sana, yağsın ve unuttursun mevsimsiz sonbaharları. Bir tek isimsiz gözleri kalsın aklında ya da su birikintisinden sıçrayan kelimeleri çamur kıvamında...
