"sonra her şey birdenbire çirkin,
birdenbire çirkin,
birdenbire
çirkindi.
bozuldu bir akşamüstü kıyılara çıkmak çünkü
eller bir soğuk el resmine girip dondular.
ay çürüdü
her şey bir hizada kaldı,
bütün eşyaları kaldırdılar"


ona söyleyeceğim son söz ve sana söyleyeceğim ilk kelime arasında gidip geliyorum. hayat bir denklemse şayet eşitliğin sağlanabilmesi için bana biçilen değer, karşıma yerleştirilecek kimse... yaşamam gerekenler...
ben, bilmiyorum.

gözlerimizi kapayalım. sözlerimizi susturalım. sen benim gördüğüm ol, ben senin söylediğin. bıraksınlar yaşayalım.