aylar önce bir gece deniz kenarında tek başıma oturuyordum. kucağımda kararlarım vardı ve çantam yanımdaydı. kararlarımdan bazılarını, çantamdakilerin bazılarını çıkartıp tek tek denize attım. bir sigara yakıp arındım. o an gerçekten de arındım. tek başımaydım.
şimdi aylar sonra bir sabah odamda yine tek başıma oturuyorum. kucağımda yeni kararlarım. neredeyse hepsini, daha önce defalarca kullandığım için tekrar başlamak zorunda olduğumu biliyorum. onlar aslında benim çocuklarım. sadece hangisine başlayacağıma karar veremiyorum.