O kadar güzel bir şey ki seni düşünerek uyumak..
Seni düşünerek uyanmak..
Her sabah umutla kalkmak..Dünyaya merhaba derken seni aramak..
Bulamamak...
"Acaba" ve "keşke"lerle dolu bir dünya yaratmak..Başrolde olmak..
Seni o kadar çok seviyorum ki..
Bizi üzen neyse burda bitsin diye uğraştım aylarca..
Unuttum sandım..Adını anmadığım zaman,seni aramadığım zaman biter sandım.
Ama bilmiyordum bitmesi için gerçekten bitmesini istemem gerektiğini yani bunun imkansız olduğunu.Asla bitmesin dediğim tek hikayemsin sen benim..En güzel ve en masum..
...
Uyandım ve telefona sarıldım.Umduğumu buldum,cevap yazdım.Sonra biraz vakit geçti Bu Sabahları açmıştım ki kapı çaldı..
-Kim o?
-Kargo.
-Açıyorum 6. kat
ardından asansör bizim kata gelene kadar içimden attığım çığlıklar,yüreğimin ağzıma gelişi ve tekrar yutuşum,acaba,acaba,acaba diye içimden geçirişim..Evet hepsi 30 sn içersinde oldu.Sonra kargoyu aldım adama bir bardak su verdim.Gitti ve ben odama geçtim.Bu Sabahlar'ı başa aldım.Okudum.Okudukça ağladım.Ağladıkça okudum..Düşündüm..O kadar çok düşündüm ki..Eskiden olduğu gibi..Eski günlerime döndüm ben..O kadar özlemişiz ki birbirimizi..Hiç susmadık.Susamadık.Bilmiyorum ben elimden geleni yaptıkça niye her şey karşımda duruyor.Niye herkes engellemeye çalışıyor bi'şeyleri.Oysa ben sana o kadar muhtaç yaşıyorum ki..Bilmiyorlar.Ya da biliyorlar ve bildikleri şey rahatsız ediyor onları.Kim ne derse desin,hakkımda ne düşünürse düşünsün;bu sabahların anlamı bir tane ve değişmez..Şimdi isteyenler çekip gidebilir hayatımdan bildiklerini unutarak.İsteyen kalabilir yanımda "ben"i rahat bırakarak.
Evet,O'nu seviyorum.
