Bilmiyorum..
Bitmiyorlar bir türlü..
Hayır biten bi'şeyler var işte gözümün önünde..
Tükeniyor ağlatıyor her gelip gidişinde..
Artık gitti..
Kovulmadan gitti..
En iyisini etti..
Dönmemeli bir daha geri,
asla!..
//
Güzel şeyler de olmuyor değil hani..
1. sınıfa geçer geçmez,
yurt ya da eve yerleşip
Bornova'da bir iş bulup..
Her gece içip yazılar yazacağım bir hayat bekliyor beni..
Az biraz daha sabır..
Gerisi zaten gökyüzü kadar mavi..
Kendimi "ben" kurtaracağım
ve "Türkiye duyma"sa da ben kendimle gurur duyacağım!
Bulut olacağım..
yine de sevgilin serzenişte,,
işte.
