şimdi sizlere özgürlükten bahsedeceğim:

"beklenmedik bir anda sağanak boşandı. arabamın silecekleri son hızla çalıştığı halde, ön cama boşalan yağmuru defetmeye yetmiyorlardı. yavaş yavaş, dikkatle ilerlemeye devam ettim. çok geçmeden yağmur dindi ve kendimi yeğin bir sis örtüsünün içinde buldum. sis öylesine yeğindi ki, arabamı yolun kenarına çekip biraz yürümeye karar verdim. sisin bir süre sonra dağılacağını umuyordum."


dahası değil.

Ortalıkta belirsiz bir çınlama. Ekranda beliren tek kelime: Özledim.

Sen beni özlediğinde, gülümserim. Sesini duyduğumda ve seni düşündüğümde de, sadece ve sadece gülümserim.
Bu bozulmasın diye, ben seni hep gülümseyerek anabileyim diye. -insert kaybetme korkusu here-
seni hiç öpmedim.
öpmeyeceğim.

ama sen özleyeceksin
ve ben sadece ama sadece gülümseyeceğim.