Üzerinde yürüdüğü çizgi ince ve o, o kadar dengesiz ki düşmesinden korktuğum için dudaklarım kanıyor. Neyin intikamını kendimden alıyorum bilmiyorum.
Sorular çıkıyor içimden birer birer, karşıma geldiklerinde biliyorum ki yaşadıklarımla gövdelendiler. Bir çocuk ve o kadar küçük ki, işaret parmağını sallıyor şiddetle, azarladığı benim suratım ve bedenim yok oluyor ayna karşısında incele incele...

ayaklarımı birbirine değdirerek adım atıyorum
karanlıkta yürümeye çalışmak gibi
ama ben önümü değil,
ardımı göremiyorum.