kilometreler var aramizda. kossam kosamadigim. hic.
bir sebepten, mesela en basiti, kedisizlikten. dunya basima yikilmisti ya senden once, seninle mi ayaga kalktim ki ben?
seni seviyorum dediginde icimde bir seyler isiniyor. sanki yer ayagimin altindan cekiliyor da boslukta sallanip duruyorum ya da goge mi yukseliyorum. gibi bir seyler.
seni acittigim, hircinligim, huysuz zamanlarim. sen yokken hepsi en buyuk pismanliklarim ama yanindayken de kacamadigim, durduramadigim.
ah! nasil olacak, nasil basaracagim bilmem.
gozlerimi kapattigimda, onumde iki koca dunya gibi uzanan. daha cok guınesi andiran. parlak, kahvenin en guzel hali ve etrafinda minik lekeleriyle. sadece sen. sevgilim bak beyaz! dedirten bana. ya gunesim olmasaydin gogume, bulutlarim karanlikta kalirdi.
gozume usulca yuruyen yas, benden uzakta yaninda olan herkes gidebilir mi lutfen? cunku onlar ki hic fedakarlik yapmadan seninle ayni havayi soluyorlar. oysa ben, ben, ben... kimim ki?
gogsumde yanik bir koku, senden gelip bana yerlesen. seni nasil sevdigimi birkac kez ruzgara anlattim. esip gitti. bugunlerde agaclar daha medeni, keske onlara anlatsaydim. kipirdamadan durdukca onlar, daha cogunu konussaydim. cunku her sey susuyor ne zaman sana gelse konusulacaklar. yollar dusuyor onume, gunesi ardima aldigim. golgem uzuyor sonra, yaptiklarim da asiyor ya boyumu peki ya henuz yapmadiklarim?
korkuyorum bazen, yalan yok. zangir zangir titriyor en cok da sol yanim.
sagim oluyorsun zamanla, solum oluyorsun. onum eksik, arkam yarim. cunku sensizlik cikiyor her falda, gri bir sehirde devrilen her sisede gozumde canlaniyor yasattiklarin.
buradayim iste, en cok da ellerim burada.
tut.
sev.
birakma.
en guzel yerindesin hayatimin, diye degil.
